ŚRODA IV TYGODNIA WIELKANOCNEGO
EWANGELIA (J 12,44-50)
Jezus tak wołał:
„Ten, kto we Mnie wierzy, wierzy nie we Mnie, lecz w Tego, który Mnie posłał. A kto Mnie widzi, widzi Tego, który Mnie posłał.
Ja przyszedłem na świat jako światło, aby każdy, kto we Mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności. A jeżeli ktoś posłyszy słowa moje, ale ich nie zachowa, to Ja go nie sądzę. Nie przyszedłem bowiem po to, aby świat sądzić, ale by świat zbawić.
Kto gardzi Mną i nie przyjmuje słów moich, ten ma swego sędziego: słowo, które powiedziałem, ono to będzie go sądzić w dniu ostatecznym. Nie mówiłem bowiem sam od siebie, ale Ten, który Mnie posłał, Ojciec, On Mi nakazał, co mam powiedzieć i oznajmić. A wiem, że przykazanie Jego jest życiem wiecznym. To, co mówię, mówię tak, jak Mi Ojciec powiedział”.
Jezus przyszedł z miłości.
Nie ma drugiej tak wielkiej ofiary.
Pozostawił po sobie Słowa, takie które mają moc.
Tylko czy my zawsze wierzymy w moc tego Słowa?
Czy jesteśmy otwarci, aby Ono nas zmieniało?
Czy mamy otwarte serca, aby cały czas przybliżać się do światła?
