Jezu dodawaj mi siły, kiedy mogę coś zrobić. Nawet wtedy, gdy wydaje mi się to ponad moje siły. Niech Twoja łaska i miłość towarzyszą mi. Chce być lepszym człowiekiem. Z Tobą mogę wszystko, bo mnie umacniasz. Bez Ciebie nic.

(Łk 10,25-37)

Oto powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Go na próbę, zapytał: Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne? Jezus mu odpowiedział: Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz? On rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego. Jezus rzekł do niego: Dobrześ odpowiedział. To czyń, a będziesz żył. Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: A kto jest moim bliźnim? Jezus nawiązując do tego, rzekł: Pewien człowiek schodził z Jerozolimy do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko że go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął. Pewien zaś Samarytanin, będąc w podróży, przechodził również obok niego. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał. Któryż z tych trzech okazał się, według twego zdania, bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców? On odpowiedział: Ten, który mu okazał miłosierdzie. Jezus mu rzekł: Idź, i ty czyń podobnie!

Poniedziałek. Wspomnienie bł. Wincentego Kadłubka, biskupa

Błogosławiony Biskupie wpieraj nas z Nieba i pomagaj wybierać właściwe ścieżki życia, abyśmy zbliżali się do naszego Pana.

Dzisiejsze czytania: Jon 1,1-2.11; Ps: Jon 2,3-5.8; J 13,34; Łk 10,25-37

Podobał Ci się wpis? Polub nasz profil na Facebooku , abyśmy czuli sens naszej pracy.
Podaj dalej, bo „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało” ( Łk 10, 2).