SOBOTA. NIEPOKALANEGO SERCA NMP
– WSPOMNIENIE OBOWIĄZKOWE

Czy jest tak, że w momencie radości, czy smutku uciekasz do Chrystusa?

Chcesz Mu opowiedzieć z entuzjazmem co wspaniałego się zdarzyło?

Albo gdy wątpisz, czy szukasz odpowiedzi idziesz do Niego?

Kto jest twoim Mentorem tak naprawdę? Czy są to twoi bliscy, czy On?

 

EWANGELIA (Łk 2,41-51)

Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy.

Gdy miał On lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym.

Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych.

Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go.

Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami.

Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: „Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie”.

Lecz On im odpowiedział: „Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?” Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział.

Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany.

A Matka Jego chowała wiernie te wspomnienia w swym sercu.

Maryjo prowadź nas i chroń swoim płaszczem matczynym. Miej nas zawsze w swoim sercu, bo chcemy się zmieniać na lepsze, by zbliżyć się do Twojego Syna.

Dziękujemy Ci, że tu zaglądasz.
Podobał Ci się wpis? Śmiało udostępnij go dalej. A także koniecznie polub nasz profil na Facebooku , abyśmy czuli sens naszej pracy.