ŚRODA VII TYGODNIA WIELKANOCNEGO

EWANGELIA (J 17,11b-19)

W czasie ostatniej wieczerzy Jezus podniósłszy oczy ku niebu, modlił się tymi słowami:
„Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno. Dopóki z nimi byłem, zachowywałem ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, i ustrzegłem ich, a nikt z nich nie zginął z wyjątkiem syna zatracenia, aby się spełniło Pismo.
Ale teraz idę do Ciebie i tak mówię, będąc jeszcze na świecie, aby moją radość mieli w sobie w całej pełni. Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata.
Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie”.

---

Jezus chce, abyśmy się zbliżali do prawdy. Do prawdy o sobie i o świecie.

A potem nie pozostaje nic innego, jak doskonalenie się w świętości.

Doskonalić się można przez cierpienie. Choć to trudne ale nie ma innej drogi na skróty.

Jezus dał temu dowód na Krzyżu.

Czy mimo swojej nieudolności staramy się przybliżać do tajemnicy krzyża?

Czy poświęcamy temu czas na osobistej modlitwie?