SZÓSTY DZIEŃ OKTAWY NARODZENIA PAŃSKIEGO
EWANGELIA (Łk 2, 36-40)
Gdy Rodzice przynieśli Dzieciątko Jezus do świątyni, była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już sobie osiemdziesiąt cztery lata. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem.
A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta – Nazaretu.
Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.
Anna to prorokini pełna wdzięku, córka oblicza Boga w dodatku z pokolenia szczęśliwych.
Musiała być kimś ważnym w tamtych czasach skoro mogła, jako kobieta (w dodatku wdowa) przebywać w świątyni.
Czy mogę o sobie powiedzieć to samo, co Ewangelista o Annie?
