Wspomnienie św. Marii Magdaleny

Św. Mario Magdaleno wypraszaj nam u Pana Jezusa łaskę miłości zawsze czystej do naszych mężów, narzeczonych oraz żebyśmy my jako kobiety były dla nich obiektem szacunku w sferze ciała.

Dzisiejsze czytania: Pnp 8,6-7 (2 Kor 5,14-17); Ps 63,2-9; J 20,1.11-18

(J20,1.11-18)
Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Maria Magdalena natomiast stała przed grobem płacząc. A kiedy /tak/ płakała, nachyliła się do grobu i ujrzała dwóch aniołów w bieli, siedzących tam, gdzie leżało ciało Jezusa – jednego w miejscu głowy, drugiego w miejscu nóg. I rzekli do niej: Niewiasto, czemu płaczesz? Odpowiedziała im: Zabrano Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono. Gdy to powiedziała, odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus. Rzekł do niej Jezus: Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz? Ona zaś sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go wezmę. Jezus rzekł do niej: Mario! A ona obróciwszy się powiedziała do Niego po hebrajsku: Rabbuni, to znaczy: Nauczycielu. Rzekł do niej Jezus: Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich bracii powiedz im: Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego. Poszła Maria Magdalena oznajmiając uczniom: Widziałam Pana i to mi powiedział.

Kobieta po przejściach, chciałoby się rzec, a to Ona pierwsza zobaczyła pusty grób. Jej miłość do Jezusa była/jest ogromna. To był/jest jej Mistrz. Pan Bóg podkreśla ważność roli tej kobiety. To ona pierwszy raz rozmawia z Panem po Zmartwychwstaniu. Ta która kiedyś została przez ludzi potępiona i wydano na nią wyrok śmierci. Bóg wybacza grzechy i je zapomina.

A czy Tobie się zdarza patrzeć na kogoś z góry? Oceniasz zbytnio po pozorach? Wiesz co się dzieje w sercu człowieka?

Czy może wypominasz komuś jego grzechy przeszłości które już Bóg wybaczył?